De 2,5 week in Nickerie zijn voorbij gevlogen!!

Heeeeee,

Het is alweer tijd voor een nieuwe blog. Mijn 2 weken in Nickerie zitten er alweer op, de tijd gaat echt heel erg snel als je het naar je zin hebt. Ik heb het erg naar me zin gehad hier in Nickerie. Velen Surinamers gaven in Paramaribo aan dat Nickerie niet leuk zou zijn en dat het er erg saai moest zijn. Maar zo heb ik het gelukkig niet ervaren en ben ik weer een ervaring rijker.

Waar zal ik beginnen met vertellen, afgelopen week ben ik met verschillende werknemers mee geweest om te ervaren hoe het is om veldwerk (zo noemen ze hier de thuiszorg) te doen. Ik ben bij verschillende cliënten thuis geweest, het is super leuk om overal een kijkje te kunnen nemen. Zo zie je goed het verschil tussen een wat rijkere familie en een wat armere familie. Maar wat wel allemaal overeen komt en wat ik echt ervaren heb is dat de Surinamers erg gastvrij zijn. Vooral wanneer ik alleen op pad ben en ze weten voordien dat ik alleen kom hebben ze allemaal wat eten voor mij klaarstaan. Ze vinden het heel erg bijzonder dat ik speciaal uit Nederland kom om hier in Suriname een handje te helpen.

Bij de cliënten thuis kijk ik soms de ogen uit, soms wonen er 2 gezinnen met 3 á 4 kinderen + de eigen ouders in 1 kleine bovenwoning. Vaak slapen er dan meerdere gezinsleden in de woonkamer en de 2 of 3 slaapkamers staan alleen vol met bedden. Je kan er amper lopen. Maar dit was geen probleem omdat je er alleen moest slapen en niet moest dansen. Oké daar zat wel een kern van waarheid in, ze benutten dus ieder plekje in huis erg goed. Hierdoor is er weinig plaats voor een kast of iets van decoratie. Hierdoor doen de huizen niet erg gezellig aan. Plaats voor het opbergen van de kleren is er dan ook niet vaak. Onder het bed vind je vaak bergen met kleding.

Daarnaast viel me het op dat we een cliënt hebben waarvan de lattenbodem echt uit houten planken bestaat, de schors van de boom is nog gewoon zichtbaar. In de avonduren wordt er een dun matrasje opgelegd maar overdag gaat de cliënt gewoon op de planken liggen. Of dit heel verstandig is met een oud mannetje en totaal ondervoed betwijfel ik. Maar ook hier kennen ze eigenwijze cliënten dus er wat van zeggen kun je soms maar beter laten.

Hier in Suriname kennen ze nog opnames van 20 dagen en meer in het ziekenhuis na bijvoorbeeld een heupoperatie. Daarna komen deze cliënten weer naar huis waar ze nog amper kunnen lopen. Ik had gevraagd of de cliënt uit bed werd gehaald in het ziekenhuis, het antwoord was nee, de cliënt had dus gewoon 20 dagen in het ziekenhuis gelegen zonder dat hij uit bed kwam. Heel erg bijzonder evenals de hechtingen. De hechtingen worden niet structureel na 2 weken verwijderd, sommige hechtingen worden pas na 6 weken verwijderd.

De douche is vaak ook geen luxe hier in Suriname. Ook bij mij in het appartement is het nu geen luxe, er zit op dit moment geen druk achter het water waardoor er dus geen water uit de douche komt. Hierdoor douche ik me nu door een bak met water vol te laten lopen en vervolgens giet ik het water met een emmertje over mij heen. Mij zul je straks ook niet meer horen klagen wanneer ik bijvoorbeeld op vakantie ben en de douche hangt een beetje laag. Het kan dus allemaal veel erger maar het functioneert prima dus reden tot klagen is er niet. Maar bij de cliënten is het vaak niet anders ze worden vaak in een teil met water gewassen of je moet ze wassen met een tuinslang. Het is allemaal erg vindingrijk maar iedereen is erg tevreden met wat ze hebben.

Waar ik heel veel respect voor heb is voor de mantelzorgers. Het is hier in Suriname nog echt de cultuur waar het vooral draait om mantelzorg. Zorg van buitenaf wordt zelden toegelaten, het is eigenlijk nog een soort taboe. Mantelzorgers doen veel voor de oudere hier, hierdoor zie je in Suriname ook weinig verzorging/verpleeghuizen. Mantelzorgers vinden het vaak een plicht om dit te doen voor de oudere omdat ze vaak zijn groot gebracht door deze personen. Het is heel normaal dat je door de mantelzorger wordt geholpen tijdens de verzorging van een cliënt. Hierdoor wordt het werk wel minder zwaar omdat je zelf niet alleen met de cliënt hoeft te trekken want de werkomstandigheden zijn wel wat anders dan in Nederland.

In het huis waar ik verbleef in Nickerie hadden we ook last van een verstopping in de wc. Na wat telefoontjes hadden we iemand gevonden die het wel kon oplossen. Wat er allemaal uitkwam zal ik jullie maar besparen. Maar de mannen die dit alles deden zaten gewoon heerlijk met blote handen in alles te wroeten. Nou heerlijk als je ’s avonds nog je bord met eten moet opeten, het was gewoon te smerig voor woorden.

Afgelopen weekend heb ik mijn fiets gepakt en ben ik Nickerie gaan verkennen op de fiets. Er zijn hier veel rijstvelden, ik heb dus heerlijk door de polder gefietst en eindeloos rijstvelden gezien. Het waait heerlijk als je aan het fietsen bent waardoor je weinig last hebt van de warmte. Tijdens het fietsen had ik wat speelgoed meegenomen om deze onderweg uit te delen aan de kinderen. Wanneer ik kinderen zag spelen bij een huis fietste ik het erf om wat spullen te overhandigen. Hier in Suriname kijken ze niet raar van op dat je zo maar bij hun komt aanwaaien. Vaak krijg je een heel levensverhaal te horen en zijn ze erg dankbaar wanneer je wat spullen achterlaat. Hiervoor heb je het toch allemaal gedaan en dit geeft een goed gevoel. Na een lange fietstocht kwam ik aan bij zeedijk, eindelijk zie ik een keer geen rivier maar de zee. Dit geeft dan toch wel een ander gevoel, heerlijk de wind erbij en lekker lopen over het strand (ook al lagen er veel stenen om de dijk te ondersteunen). Later kwam ik nog toevallig langs een motor/autorace, heb ik dat ook weer een keer gezien, haha.

’s Avonds ben ik met 2 collega’s op pad geweest hier in Nickerie. We zouden om 21 uur vertrekken maar ondertussen ben ik wel gewend dat ze later komen. Ook al merk ik steeds meer dat ik me aan dat ritme ga aanpassen en ben ook vaak niet meer op tijd klaar. Al ben ik dat ook niet altijd in Nederland maar dan gaat het vaak maar om een 10 minuutjes. Hier kan mijn eigen planning ook rustig uitlopen met 30 minuten of meer. Overdag was er niet veel te doen in het centrum van Nickerie ondanks dat het Onafhankelijkheidsdag was. Maar in de avonduren heb ik mijn ogen uitgekeken, volgens mij was heel Nickerie uitgelopen. Ze zetten allemaal de auto’s aan de kant in het centrum van Nickerie. Dan worden er allemaal stoelen uit de auto getoverd en gaan ze allemaal aan straat zitten met een drankje. Je ziet dus allemaal auto’s staan met de kofferbak open en de mensen zitten dan in de kofferbak of ervoor in een stoel. Heel apart en bijzonder om dit te zien. Velen vinden dit interessant om te aanschouwen dus het is een drukte van jewelste met auto’s. Velen auto’s rijden rondjes om te kijken hoe iedereen zich verzameld in het centrum. We hebben zeker 4 rondjes gereden langs alle auto’s. Daarna zijn we naar een plaatselijke kroeg gegaan, hier hebben we gezellig wat gedronken. De bier in combinatie met kibbeling was weer een goede combinatie. Net zoals ze vroegen dat je bij je bier een rietje wilde. Het is erg leuk om met de lokale mensen op stap te gaan, zo beleef je een avond uitgaan heel anders. Maar wat heb ik plezier gehad, foto’s moesten er in overvloed gemaakt worden maar er zijn maar weinig van gelukt, haha. Daarnaast hebben niet alleen de blanken vrouwen last van de mannen maar de mannen komen ook echt wel af op Surinaamse vrouwen. Dus is het soms toch nog een kleine troost.

Gisteren ben ik vertrokken naar Coronie, dit is een district voor Nickerie. Coronie heeft minder inwoners dan Nickerie, Nickerie wordt wel de 2de hoofdstad genoemd. Hier ga ik ongeveer 2 weken werken in een verzorgingshuis, ik ben dan ook erg benieuwd wat voor indrukken dit weer achter laat op mij. Ik slaap hier bij een vrouw die predikant is, dus ik ben benieuwd waar ik nu terecht kom. Hopelijk ga ik hier net z’n leuke tijd krijgen als in Nickerie.

Liefs, Tessa