Junglemeisje

Hallo allemaal,

Het is weer tijd voor een nieuwe blog vol avonturen. Als eerste wil ik beginnen dat ik afgelopen week het leuke nieuws kreeg te horen dat me zusje naar Suriname gaat komen in de kerstvakantie. Ze komt niet alleen, ze komt namelijk met 2 vriendinnen naar Suriname. Ik kan er echt naar uitkijken dat ze mij hier gaan bezoeken met kerst en oud en nieuw.

Afgelopen week ging het werk gewoon door bij mij vrijwilligersproject. Ik krijg steeds meer inzicht over de werkwijze hier in Suriname. Het is dan ook heel normaal dat patiënten zo wegblijven zonder tegenbericht. Of dat patiënten een dag te laat komen en doodleuk kunnen zeggen van “ja gisteren kon ik niet dus kom ik vandaag maar”. Het wordt hier in Suriname allemaal geaccepteerd en iedereen wordt netjes geholpen ook al was de afspraak niet gepland.

De stichting waar ik mijn vrijwilligerswerk doe is 3 jaar geleden begonnen in Suriname. Je merkt dan ook echt dat je hier nog in een ontwikkelingsland zit. Dit merk je vooral omdat het voor de mensen hier in Suriname een taboe is als je bijvoorbeeld een wond hebt. Ze zoeken dan ook geen hulp en denken het zelf wel te kunnen oplossen met huishoudmiddeltjes. Ook blijkt het dat mensen het hier erg lastig vinden om adviezen aan te nemen, ze denken het soms alleen maar zelf beter te weten. Hierdoor is het erg lastig om een goede behandeling voor te stellen. Mensen zien het nut er niet van in om bepaalde gewoontes te veranderen. Dit is vooral een gebrek aan kennis waardoor ze hier geen inzicht hebben over bepaalde dingen. Ze verwaarlozen zich hier dan ook echt in Suriname.

Wat me verder vooral opvalt in het leven hier in Suriname is er overal lege flessen en afval op de grond en straat ligt. Niemand ruimt het dan ook op, zelfs in de tuinen van de mensen ligt overal afval en er is geen haan die er naar kraait. Suriname is eigenlijk best wel een vies land.

Daarnaast is fietsen echt een hele uitdaging hier in Suriname. Fietspaden kennen ze hier niet, het ene moment fiets je op de stoep en plots gaan deze over in één of andere grasveld met allemaal kuilen en gaten.. De straten zijn niet veel beter, je moet dan ook oppassen dat je niet in de berm raakt met je fiets dit omdat de berm vaak veel lager ligt dan het asfalt met daarin weer veel kuilen en gaten. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de kwaliteit van de straten, de straat zit vol kuilen en hobbels. Auto’s rijden dan ook vaak slingert over de weg om zo de kuilen en hobbels te vermijden.

Afgelopen vrijdag ben ik op trip vertrokken naar de Raleighvallen. De Raleighvallen liggen in het grootste beschermende natuurreservaat van Suriname en is 1 van de grootste tropische regenwouden ter wereld. Tijdens deze trip hebben we de granieten voltzberg (240 m) beklommen en de raleighvallen (ook wel moedervallen) bezocht. Samen met een groep van 9 co-assistenten en een vakantieganger hebben we een geweldig weekend gehad.

Vrijdag zijn we met een bus naar onze eerste slaapplaats gebracht. Deze busreis duurde ruim 6 uur en ging het grootste gedeelte van de reis over een onverharde weg vol met kuilen en gaten. Nadat we flink door elkaar geschud waren kwamen we aan bij onze slaapplaats. Hier hebben wij onze hangmat opgehangen waar we vervolgens ’s nachts in hebben geslapen. Het is dan ook heerlijk om in een hangmat te liggen en te slapen, de eerste nacht was het vooral erg wennen maar de andere 2 nachten heb ik heerlijk geslapen. Het is super mooi om te zien dat wanneer je gaat slapen de sterren vanuit je slaapplek kan bewonderen. Ook de zonsopkomst de volgende dag is prachtig om te zien vanuit je hangmat. De accommodatie was dan ook verre van luxe, je kon dus echt merken dat je ver van de bewoonde wereld af zat. Zo was er geen wc en zocht je een rustig plekje als je naar de wc moest. Dit was de eerste keer wel apart maar dit wende erg snel tijdens het weekend.

De volgende ochtend zijn we op tijd gewekt om zo de reis verder te vervolgen naar de Raleighvallen. Nadat alle spullen in de boot waren geladen inclusief de kooitjes met vogels, konden we beginnen aan een boottocht van 3.5 uur. Het is dan ook heel apart dat mensen hier in Suriname dol zijn op vogeltjes in een kooitje, overal zie je mensen op straat lopen met een kooitje met een vogel erin. Ik snap dan ook nog steeds niet waarom die vogels mee moesten op de boot midden in de jungle, net of er nog niet genoeg dieren waren in de jungle. Het was dan ook heerlijk om in de boot te zitten, lekker in het zonnetje met een fris windje. Tijdens de boottocht kon je de vissen zien zwemmen in het water en op sommige plaatsen kwamen de piranha’s uit het water wat een prachtig plaatje opleverde. De accommodatie waar we eigenlijk zouden verblijven was volgeboekt hierdoor zijn we naar een andere locatie afgereisd en hadden we niet de luxe van een douche of een huis waar we in onze hangmat konden gaan slapen. Diezelfde middag zijn we naar de Raleighvallen gewandeld, het was een tocht midden door de jungle. Het is best onwerkelijk dat je midden door de jungle hebt gelopen dit omdat je het vaak alleen ziet van foto’s maar om dit zelf te ervaren was geweldig. De geluiden om je heen van allerlei dieren is geweldig, de geluiden variëren van kleine insecten tot aan apen (brulapen) en tot vogels zoals ara’s en papagaaien. Ook de planten en bomen die daar groeien is erg mooi om te zien. Na een wandeltocht van een ongeveer een uurtje waren we aangekomen bij de Raleighvallen, een schitterend uitzicht van watervallen midden in de jungle. Hier hebben we heerlijk duik genomen en zijn nadien in de stromende regen terug gelopen. Moe en voldaan kwamen we weer aan op het basiskamp waar we lekker hebben gegeten en genoten van ons biertje.

De volgende dag zouden we om 8 uur vertrekken naar de voltzberg, maar om 6 uur werden we wakker van de regen die naar beneden kwam. We sliepen allemaal buiten in onze hangmat en na een snelle verhuizing van alle spullen konden we nog heerlijk een uurtje slapen. Wel hadden we op dat moment onze kansen verspeeld met de smoes van "ja het lukt ons niet om de hangmat zelf op te hangen”. Dit omdat we in mum van tijd onze hangmatten hadden hangen onder het afdakje waardoor we weer snel konden slapen, haha. Nadat het ontbijt genuttigd was en we klaar waren voor een wandeltocht van 15 kilometer kwam het met bakken uit de lucht regenen. Nadat we een tijdje gewacht hadden zijn we uiteindelijk toch vertrokken in de hoop dat het nog droog zou worden. Want wanneer het bleef regenen konden we de voltzberg niet beklimmen. Gaandeweg de wandeling in de jungle werd het gelukkig droog en konden we de voltzberg beklimmen. De laatste paar meter naar de top van de Voltzberg waren dan ook erg stijl, sommige plekken liep je dan ook op handen en voeten naar boven. Maar dit was je allemaal al snel vergeten op de top van de berg, het uitzicht was prachtig en je had een oneindig uitzicht over de jungle. Tijdens de wandeltocht door de jungle kwamen we weer verschillende dieren tegen van doodshoofdaapjes tot slangen tot aan vervelende steekvliegen. Tijdens de wandeling hebben we kunnen voelen aan een slang, het was een vies en plakkerig beestje. Maar heel apart om te zien dat de staart van de slang direct ergens omheen rolt ter verdediging. Het is dan ook maar goed dat vooral mama niet wist wat ik allemaal aan het doen was, ze zou dan ook helemaal in paniek zijn, haha. Na een lange wandeling in de warmte konden we afkoelen bij een waterval wat eveneens diende als een heerlijke massage. Tijdens deze verkoelende duik keken we uit op de brulapen die hoog in de boom zaten, heel erg apart om ze op deze manier op z’n korte afstand te zien. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten en genoten van een typische Surinaamse rum borgoe.

De laatste dag stond in teken van de terugreis, na een boottocht van 2.5 uur en een busreis van ongeveer 5 uur kwamen we weer aan in Paramaribo. Het is wel weer eventjes raar en wennen dat je weer in de bewoonde wereld bent. De rust die er was in de jungle was dan ook direct weer weg. Het was dan ook een hele ervaring om 4 dagen ergens midden in de jungle te zitten zonder contact van de buitenwereld. Het is erg apart dat je helemaal niks meekrijgt van wat er in de wereld gebeurd.

Het was weer een fantastische week in Suriname en vooral het weekend ga ik niet snel vergeten. Ik ben dan ook echt benieuwd wat me de komende week te wachten staat. De foto’s zal ik in de loop van de week uploaden.

Liefs,
Tessa