No Spang
Blijf op de hoogte en volg Tessa
12 September 2017 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal,,
Allereerst wil ik jullie bedanken voor de super leuke reactie die ik krijg. Ik vind het super leuk om deze reacties te lezen en het verbaast me dan ook echt hoe leuk iedereen het vindt om de avonturen van mij hier in Suriname te volgen. Ik zit dan ook alweer 2 weken in Suriname, ik kan me dan ook nog goed herinneren dat ik met een lach en een traan op Schiphol stond om te vertrekken. De tijd gaat hier dan ook super snel en ik geniet van ieder moment.
Vorige week maandag ben ik begonnen met het vrijwilligerswerk. De eerste 6 weken help ik mee op de one stop shop, hier komen chronische zieken patiënten die een wond hebben waarvan het genezen erg lang op zich laat wachten. Ze richten zich dan ook vooral op diabetespatiënten omdat er in deze patiëntengroep veel wonden voorkomen die moeilijk genezen. De eerste dag heb ik alleen geobserveerd, ik kreeg hierdoor een duidelijk beeld over de werkwijze in Suriname. Wat me vooral opviel is dat ze niet optijd werken, die klok kunnen ze hier maar beter weggooien want dat ding hangt ervoor niks. Om 8 uur zijn dan ook de eerste patiënten gepland om behandeld te worden maar in praktijk gaat het er wel wat anders aan toe. Je verwacht dan ook dat het personeel voor 8 uur komt zodat er ook werkelijk om 8 uur gestart kan worden. Maar het personeel komt gemiddeld tussen 8 uur en half 9 binnenwandelen om dan vervolgens alles nog klaar te zetten. Het was voor mij dan ook wel eventjes wennen dat iedereen maar zijn eigen ding bepaald en dat er weinig structuur is. Zo kwam ik de volgende dag mooi optijd aan op het werk (rond 7.40/7.45 uur), ik wist toen dus ook niet dat het personeel allemaal veel later kwam. Bij het binnenwandelen van de eerste college (rond 8.20 uur) werd er gezegd ‘zo jij bent mooi optijd’. Ik heb maar niet gezegd dat ik er al bijna 40 zat, haha. Maar dit is een les voor de volgende keer geweest.
Wat mij ook opviel en wat ik persoonlijk toch ook wel weer goed vindt is dat de patiënten hier een aanmeldtijd krijgen, dit betekend dus dat ze zich op deze tijd moeten melden. Je wordt dan dus niet direct geholpen maar hierdoor dek je jezelf in als het bijvoorbeeld uitloopt en voorkom je weer minder boze patiënten. Al zal dat in Nederland niet haalbaar zijn omdat wij alles graag gepland willen hebben en wanneer dit niet kan worden we een beetje geïrriteerd en kribbig.
Ik heb de afgelopen week veel gezien, van oppervlakkige wondjes tot wonden waarbij je spieren en bot zo zag liggen. Ik vond het allemaal super interessant en heb eigenlijk al best veel geleerd, al had ik dit niet zo 1,2,3 verwacht. Ik had namelijk verwacht dat de kennis en de middelen wel erg beperkt waren. Maar dat viel eigenlijk reuze mee. Aan alles is gedacht voor deze mensen van het verzorgen van de wond tot aan een gezond eet en bewegingspatroon om de wondgenezing te stimuleren. Ook houden ze hier netjes alle dossiers bij om wetenschappelijk onderzoek te doen dus het verbaasde mij in die zin heel erg. Na het lezen van een aantal studies is mij dan ook echt duidelijk geworden dat de patiënt voorop staat en dat ze er alles aan doen om de genezing van de wond te bevorderen. Wel merk ik dat ik weinig ervaring heb rondom wondverzorging, tijdens mijn studiejaren zijn we hier te weinig mee in aanraking gekomen. Het is dan ook jammer dat ik soms niet veel informatie kan overbrengen naar hier, bij meer ervaring had ik dat wel kunnen doen.
Wat voor mij op dit moment erg raar is en waar ik erg aan moet wennen is dat ik gewoon elk weekend vrij ben. Dit is dan toch wel heel erg apart en nu ervaar ik het gevoel dat ik na het weekend weer aan het werk moet en dat de maandag wel erg zwaar kan zijn, haha. Verder is het erg typische dat mannen geluiden maken naar vrouwen. Wanneer je op de fiets door de stad fietst hoor je elke minuut wel paar keer typische gewoontes van de mannen. Zo claxonneren mannen erg vaak, maken een ‘pssst’ geluid of roepen gewoon iets. Het is hier dan ook eigenlijk een gewoonte geworden in Suriname en het is me al wel duidelijk geworden dat dit niet alleen voor blanke mensen zijn maar dat deze geluiden ook voor de Surinaamse vrouwen gelden. Er reageert dan ook bijna niemand op deze geluiden en alle vrouwen vinden het erg vervelend maar de mannen zijn hier hardleers en blijven dit typische gebeuren doorzetten.
Zaterdag heb ik een quadtour gedaan samen met 4 andere meiden. Ik kende deze meiden niet maar dit vond ik juist erg leuk om zo mensen te leren kennen. Dit omdat ik op dit moment als enigste vrijwilliger in het vrijwilligershuis woon. Hierdoor ga ik niet zo snel alleen op pad in de avond om zo mensen te leren kennen. Het is me dan ook eigenlijk afgeraden om alleen op pad te gaan in de avonduren. Hierdoor zijn de tripjes in het weekend een mooie gelegenheid om mensen te leren kennen. De quadtour was echt super gaaf, het was een super ervaring om over de savanne te rijden en door de jungle. Vooral het rijden door de jungle was erg gaaf, lekker door de waterplassen en ondertussen kom je helemaal onder de modder te zitten. Maar goed iedereen kwam vaak zonder problemen door de waterplassen en de modder behalve ik, volgens mij deed ik toch ergens iets niet goed. Dit kwam ook grotendeels doordat mijn quad niet helemaal goed deed, mijn quad viel op een gegeven moment erg vaak uit omdat er 1 of ander buisje verstopt zat. Nadat dit probleem telkens werd opgelost kon ik weer met man en macht uit de modder worden getrokken. Nu kan ik er wel om lachen maar zaterdag vond ik het wel een keer leuk geweest wanneer iedereen weer netjes door het water was gereden en ik weer vast kwam te zitten. Ze zullen vast wel hebben gedacht dat ik er niks van kon.
Zondag heb ik lekker gezwommen in het zwembad hier in Paramaribo. Tijdens het zwemmen op de rug had ik niet door dat de zon fel op me gezicht brandde. Hierdoor stond ’s avonds mijn zwembril er helemaal, normaal is dit na een nacht wel weer bijgetrokken en is het niet zo erg. Maar we hadden die avond net afgesproken om wat te gaan eten in de stad, dus oeps een beetje gênant om met een rode kop te lopen en rondom de ogen is alles wit met 2 streepjes. Eenmaal terug in huis hebben we hier nog gezellig wat gedronken. Wat ik niet heb leren drinken tijdens mijn studententijd hebben ze mij in Suriname al snel leren drinken, ja op dit moment vind ik het heerlijk om een biertje te drinken. Velen zullen me straks dan ook raar aankijken als ik terug in Nederland ben en ik een heerlijk biertje drink. Het werd die avond dan ook al snel later en later waardoor de nacht wel weer erg kort werd voor de volgende werkdag. Dus met weinig slaap weer begonnen aan een nieuwe week.
Ik geniet dan ook volop hier in Suriname en het voelt echt als een warm thuis. Ik wen dan ook steeds meer aan de cultuur hier en heb het hier goed naar mijn zin. Dus op naar een nieuwe week vol ervaringen, avonturen, veel gezelligheid en vooral no spang (geen stress).
Liefs,
Tessa
Allereerst wil ik jullie bedanken voor de super leuke reactie die ik krijg. Ik vind het super leuk om deze reacties te lezen en het verbaast me dan ook echt hoe leuk iedereen het vindt om de avonturen van mij hier in Suriname te volgen. Ik zit dan ook alweer 2 weken in Suriname, ik kan me dan ook nog goed herinneren dat ik met een lach en een traan op Schiphol stond om te vertrekken. De tijd gaat hier dan ook super snel en ik geniet van ieder moment.
Vorige week maandag ben ik begonnen met het vrijwilligerswerk. De eerste 6 weken help ik mee op de one stop shop, hier komen chronische zieken patiënten die een wond hebben waarvan het genezen erg lang op zich laat wachten. Ze richten zich dan ook vooral op diabetespatiënten omdat er in deze patiëntengroep veel wonden voorkomen die moeilijk genezen. De eerste dag heb ik alleen geobserveerd, ik kreeg hierdoor een duidelijk beeld over de werkwijze in Suriname. Wat me vooral opviel is dat ze niet optijd werken, die klok kunnen ze hier maar beter weggooien want dat ding hangt ervoor niks. Om 8 uur zijn dan ook de eerste patiënten gepland om behandeld te worden maar in praktijk gaat het er wel wat anders aan toe. Je verwacht dan ook dat het personeel voor 8 uur komt zodat er ook werkelijk om 8 uur gestart kan worden. Maar het personeel komt gemiddeld tussen 8 uur en half 9 binnenwandelen om dan vervolgens alles nog klaar te zetten. Het was voor mij dan ook wel eventjes wennen dat iedereen maar zijn eigen ding bepaald en dat er weinig structuur is. Zo kwam ik de volgende dag mooi optijd aan op het werk (rond 7.40/7.45 uur), ik wist toen dus ook niet dat het personeel allemaal veel later kwam. Bij het binnenwandelen van de eerste college (rond 8.20 uur) werd er gezegd ‘zo jij bent mooi optijd’. Ik heb maar niet gezegd dat ik er al bijna 40 zat, haha. Maar dit is een les voor de volgende keer geweest.
Wat mij ook opviel en wat ik persoonlijk toch ook wel weer goed vindt is dat de patiënten hier een aanmeldtijd krijgen, dit betekend dus dat ze zich op deze tijd moeten melden. Je wordt dan dus niet direct geholpen maar hierdoor dek je jezelf in als het bijvoorbeeld uitloopt en voorkom je weer minder boze patiënten. Al zal dat in Nederland niet haalbaar zijn omdat wij alles graag gepland willen hebben en wanneer dit niet kan worden we een beetje geïrriteerd en kribbig.
Ik heb de afgelopen week veel gezien, van oppervlakkige wondjes tot wonden waarbij je spieren en bot zo zag liggen. Ik vond het allemaal super interessant en heb eigenlijk al best veel geleerd, al had ik dit niet zo 1,2,3 verwacht. Ik had namelijk verwacht dat de kennis en de middelen wel erg beperkt waren. Maar dat viel eigenlijk reuze mee. Aan alles is gedacht voor deze mensen van het verzorgen van de wond tot aan een gezond eet en bewegingspatroon om de wondgenezing te stimuleren. Ook houden ze hier netjes alle dossiers bij om wetenschappelijk onderzoek te doen dus het verbaasde mij in die zin heel erg. Na het lezen van een aantal studies is mij dan ook echt duidelijk geworden dat de patiënt voorop staat en dat ze er alles aan doen om de genezing van de wond te bevorderen. Wel merk ik dat ik weinig ervaring heb rondom wondverzorging, tijdens mijn studiejaren zijn we hier te weinig mee in aanraking gekomen. Het is dan ook jammer dat ik soms niet veel informatie kan overbrengen naar hier, bij meer ervaring had ik dat wel kunnen doen.
Wat voor mij op dit moment erg raar is en waar ik erg aan moet wennen is dat ik gewoon elk weekend vrij ben. Dit is dan toch wel heel erg apart en nu ervaar ik het gevoel dat ik na het weekend weer aan het werk moet en dat de maandag wel erg zwaar kan zijn, haha. Verder is het erg typische dat mannen geluiden maken naar vrouwen. Wanneer je op de fiets door de stad fietst hoor je elke minuut wel paar keer typische gewoontes van de mannen. Zo claxonneren mannen erg vaak, maken een ‘pssst’ geluid of roepen gewoon iets. Het is hier dan ook eigenlijk een gewoonte geworden in Suriname en het is me al wel duidelijk geworden dat dit niet alleen voor blanke mensen zijn maar dat deze geluiden ook voor de Surinaamse vrouwen gelden. Er reageert dan ook bijna niemand op deze geluiden en alle vrouwen vinden het erg vervelend maar de mannen zijn hier hardleers en blijven dit typische gebeuren doorzetten.
Zaterdag heb ik een quadtour gedaan samen met 4 andere meiden. Ik kende deze meiden niet maar dit vond ik juist erg leuk om zo mensen te leren kennen. Dit omdat ik op dit moment als enigste vrijwilliger in het vrijwilligershuis woon. Hierdoor ga ik niet zo snel alleen op pad in de avond om zo mensen te leren kennen. Het is me dan ook eigenlijk afgeraden om alleen op pad te gaan in de avonduren. Hierdoor zijn de tripjes in het weekend een mooie gelegenheid om mensen te leren kennen. De quadtour was echt super gaaf, het was een super ervaring om over de savanne te rijden en door de jungle. Vooral het rijden door de jungle was erg gaaf, lekker door de waterplassen en ondertussen kom je helemaal onder de modder te zitten. Maar goed iedereen kwam vaak zonder problemen door de waterplassen en de modder behalve ik, volgens mij deed ik toch ergens iets niet goed. Dit kwam ook grotendeels doordat mijn quad niet helemaal goed deed, mijn quad viel op een gegeven moment erg vaak uit omdat er 1 of ander buisje verstopt zat. Nadat dit probleem telkens werd opgelost kon ik weer met man en macht uit de modder worden getrokken. Nu kan ik er wel om lachen maar zaterdag vond ik het wel een keer leuk geweest wanneer iedereen weer netjes door het water was gereden en ik weer vast kwam te zitten. Ze zullen vast wel hebben gedacht dat ik er niks van kon.
Zondag heb ik lekker gezwommen in het zwembad hier in Paramaribo. Tijdens het zwemmen op de rug had ik niet door dat de zon fel op me gezicht brandde. Hierdoor stond ’s avonds mijn zwembril er helemaal, normaal is dit na een nacht wel weer bijgetrokken en is het niet zo erg. Maar we hadden die avond net afgesproken om wat te gaan eten in de stad, dus oeps een beetje gênant om met een rode kop te lopen en rondom de ogen is alles wit met 2 streepjes. Eenmaal terug in huis hebben we hier nog gezellig wat gedronken. Wat ik niet heb leren drinken tijdens mijn studententijd hebben ze mij in Suriname al snel leren drinken, ja op dit moment vind ik het heerlijk om een biertje te drinken. Velen zullen me straks dan ook raar aankijken als ik terug in Nederland ben en ik een heerlijk biertje drink. Het werd die avond dan ook al snel later en later waardoor de nacht wel weer erg kort werd voor de volgende werkdag. Dus met weinig slaap weer begonnen aan een nieuwe week.
Ik geniet dan ook volop hier in Suriname en het voelt echt als een warm thuis. Ik wen dan ook steeds meer aan de cultuur hier en heb het hier goed naar mijn zin. Dus op naar een nieuwe week vol ervaringen, avonturen, veel gezelligheid en vooral no spang (geen stress).
Liefs,
Tessa
-
13 September 2017 - 07:05
Karin De Vries:
Heey Tessa,het was meer leuk om te lezen,je maakt wat mee zo!!Ik blijf je volgen hoor -
13 September 2017 - 11:21
Elly Brink:
Hoi Tessa,
Wat goed om te lezen dat het goed met je gaat. Blijf vooral schrijven , het is erg leuk om te lezen. Liefs uit Haaksbergen -
13 September 2017 - 13:30
Wim En Annie Stege:
Hallo Tessa
Wat fijn om te lezen dat jij het daar zo naar je zin hebt. Geniet nog mooi, want als je het fijn hebt is de tijd eerder om dan je denkt.
Succes en groetjes van Wim en Annie. -
13 September 2017 - 14:51
Familieberichten Menger:
Dag tessa
Leuk om te lezen hoe het je vergaat in Suriname, elke keer weer leuk om te lezen wat je zoal doet.
Kijken al weer uit naar het volgende verslag. Geniet ervan en we gaan je verder volgen.
Knuffel van de familie menger
-
13 September 2017 - 17:57
Gre Mees:
Hallo Tessa,
Wat een leuke verhalen en fantastisch dat je het zo naar je zin hebt. Zo te lezen beleef je heel wat.
We wensen je nog heel veel (werk) plezier,
de hartelijke groeten van Albert en Gre Mees -
14 September 2017 - 11:24
Marijke Buiting:
Hallo Tessa,
Wat leuk om te lezen wat je allemaal mee maakt in Suriname. En wat fijn dat het je zo goed bevalt daar. Succes de komende tijd en blijf er over schrijven. Pas goed op jezelf.
Groetjes Marijke. -
14 September 2017 - 21:40
Fam Ribberink:
Hoi Tessa,
Leuk om je ervaringen te lezen. Maak er een mooie tijd van!!
Groetjes van je overburen -
15 September 2017 - 17:11
Oma Teupen:
Dag Tessa
Wat fijn dat je het daar zo naar je zin hebt. Ik kijk al weer uit naar het volgende reisverslag.
Groetjes en knuffel van oma -
15 September 2017 - 17:35
Lisa Menger:
Lieve Tessa, ik mis je heel erg ik huil heel vaak daarom mis ik je. Daarom schrijf ik speciaal voor jou. Ik wou dat ik en Job en Mama en Papa mee konden naar Suriname. Is het mooi weer daar en mis je mij. Groetjes en dikke kus van Lisa en Job
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
