Blog vol avonturen!!

Lieve allemaal,,

Whaa, ik moet mijn eigenlijk wel een beetje schamen het is al bijna 2 weken geleden dat ik mijn laatste blog heb gepost. Ik heb weer zoveel leuke dingen gedaan de afgelopen 2 weken dat het schrijven van een blog er helemaal bij in is geschoten. Soms heb je af en toe een momentje maar dan ben ik zo moe dat me ogen dicht vallen tijdens het schrijven waardoor het weer mislukt. Dus hopelijk kan ik het vandaag tot een goed einde brengen zodat jullie weer helemaal op de hoogte zijn.

Waar was ik ook alweer gebleven, als het goed is heb ik jullie verteld over brownsberg. 10 oktober was er een nationale feestdag in Suriname ‘Marondag’. Dit feest wordt gevierd door de Marons en de inheemsen ze vieren dat de slavernij is afgeschaft en dat ze nu meer mogen genieten van de vrijheid. In de ochtend zijn we met mijn huisgenootjes vertrokken richting de stad. In de ochtenduren vonden de officiële plechtigheden plaats. Na een wandeling in de palmentuin en langs de waterkant zijn we naar de houten basiliek gelopen. Hier werd op dat moment een kerkdienst gehouden op geheel traditionele wijze. Wat een verschil met in Nederland, iedereen was vrolijk gekleed in alle kleuren van de regenboog. Echt heel bijzonder om zo de klederdracht van het feest te zien. Ook de dienst was erg speciaal, ze hebben wel lezingen maar vooral de zang en dans is erg bijzonder. Bij ons wordt er dan ook absoluut niet gedanst tijdens een mis maar hier wordt er echt een feest van gemaakt met zang en dans. Het doet dan ook heel vrolijk aan waardoor je erg blij wordt als je het ziet. Nadat iedereen de kerk uit was zijn we weer naar de palmentuin gelopen, ze hadden verteld dat het daar groot feest was. Ik was er dan ook erg benieuwd naar en had verwacht dat er veel zang en dans was. Want wanneer ik aan donker gekleurde mensen denk dan denk ik vooral veel vrolijk dansende mensen. Dit viel eigenlijk heel erg tegen, er was wel iets muziek maar mensen danste niet zo uitbundig, het was dus wel een heel ander beeld dan wat ik eigenlijk voor ogen had. Dus mijn beeld was eigenlijk helemaal fout. Maar de dans die werd opgevoerd was wel erg gaaf om te zien, want dansen kunnen ze echt wel goed. Wat me ook opviel is dat er zoveel eten te koop was, je kon het zo gek niet bedenken of het was er wel. En ik moet eerlijk bekennen, Surinamers kunnen echt lekker koken. Niet alleen de standaard aardappelen wat wij iedere dag koken. Bij thuiskomst heb ik nog even geskyped met het thuisfront want papa was jarig, hiep hiep hoera!! Het is dan wel erg raar om te zien wanneer iedereen gezellig bij elkaar zit voor de verjaardag en ik zit aan de andere kant van de wereld. Op dit soort momenten verlang je dan wel weer terug naar Nederland even gezellig met de familie samen zijn. Dit is soms echt wel wat je mist, hierdoor merk je echt waarom familie zo belangrijk is en dat je ze niet kan missen. Ze maken meer deel uit van je leven dan je denkt.

De rest van de week ben ik weer aan het werk geweest op de One stop shop. Ik had nog maar 2 dagen dus kon ik nog met alle plezier gaan genieten. Ik heb meer dan genoten de laatste 2 dagen, de collega’s die er werkten waren top. Ik voelde me er echt thuis en heb ook zeer zeker veel van hun geleerd. Ik heb veel gezien en kan ervaringen meenemen naar Nederland. Het belangrijkste doel waarmee ik ben gekomen was te kijken naar de verschillen tussen Nederland en Suriname. Wat me in het kort opviel is dat Surinamers heel anders met dingen omgaan. Wanneer wij denken dat we een groot probleem hebben en dat er dan een soort van paniek ontstaan blijven ze hier erg rustig. Dit werkt soms wel erg relaxed maar de onzekerheid die het met zich mee brengt is niet altijd prettig. Ook de manier waarop bijvoorbeeld met wonden wordt omgegaan is verschillend zoals het niet steriel werken, ze wisten nota bene niet eens dat dit moest bij wonden. Ook de omgang met collega’s vond ik erg bijzonder, het was duidelijk te zien dat sommige mensen er bewijze van meer voor het geld stonden en dat sommige er toch meer passie voor hadden en het goed wouden doen voor de patiënt. Dit was eigenlijk even in het kort wat mij het meest opviel tijdens de afgelopen 6 weken. Daarnaast heb ik het vilt en overige verbandmaterialen overhandigd aan het depo waar alle materialen worden opgeslagen. Ze waren er erg blij mee en hopelijk wordt het voor een goed doeleinde gebruikt maar dat zal wel goed komen. Donderdag was mijn laatste dag na wat lekkers te hebben meegebracht heb ik mijn eerste deel van me avontuur afgesloten. Ik heb dan ook zeer zeker geen spijt van deze keuze ik kijk er vol plezier op terug. Ik wil de stichting dan ook hartelijk danken voor het openlijke ontvangst van mij en de goede begeleiding de afgelopen 6 weken. Ik zal zeer zeker de stichting nog een keer gaan bezoeken tijdens mijn verblijf in Suriname.

Vrijdags had ik een kennismakingsgesprek in het kindertehuis hoop voor kinderen. Jeetje wat was ik enthousiast bij terugkomst. Kinderen doen echt iets met je, je merkt meteen dat kinderen het zeer op prijs stellen dat je langskomt om ergens mee te helpen. Ik dacht met een uurtje klaar te zijn met de kennismaking maar dit is een beetje uitgelopen tot in totaal 4 uur, haha. Allereerst heb ik een klein praatje gemaakt met de begeleiders van het kindertehuis. Daarna heb ik een rondleiding gekregen door het kindertehuis, echt bijzonder om te zien dat ze met ongeveer 8 kinderen op een kamer liggen en daarvan liggen sommige ook nog bij elkaar in bed. En überhaupt zijn de kamers niet extreem groot. Na de rondleiding ben ik bij de kinderen aan tafel gaan zitten, je merkt dan direct dat er kinderen naar je toe komen en vragen om je aandacht. Echt een heerlijk gevoel geeft dat, kinderen missen dan echt een stukje liefde wat ze niet kunnen krijgen van de ouders of familie. Ook was president Bouterse vandaag jarig, ter ere van zijn verjaardag kreeg het kindertehuis een wasmachine cadeau. Wat ik heel bijzonder vond is dat wanneer iemand een gift doet aan het tehuis moeten alle kinderen komen om deze persoon te bedanken voor wat ze krijgen. Dit doen ze dan in de vorm van zang, dit is een leuke manier om te zien hoe alle giften worden gewaardeerd. Na een geslaagde kennismaking ben ik richting huis gekeerd om hier nog te genieten van alle indrukken die ik had opgedaan.

Dan was het alweer weekend, de tijd vliegt voorbij wanneer je het naar je zin hebt. Het weekend was weer goed volgepland. Zaterdag heb ik samen met mijn huisgenoten een dagtrip gemaakt naar berg en dal. Dit is een resort aan de Suriname rivier waar je onder andere kunt slapen, wat eten en activiteiten kunt doen zoals wandelen, kajakken en ziplinen. We kwamen vooral voor de avontuurlijke activiteiten, ik wou graag gaan kajakken en ziplinen. Bij aankomst zijn we direct vertrokken naar het adventure park. Met een groep chinezen vertrokken we met een boot richting het eiland. De Chinezen hebben zich wel weer van hun beste kant laten zien overal waar ze kwamen werden foto’s gemaakt, het schiet soms niks op omdat je moet wachten op de Chinezen. Net of het lijkt dat ze het niet snappen dat wanneer je wilt vertrekken met de boot ze niet van alles om zich heen nog foto's kunnen maken. Soms lijkt het echt of alles wegloopt en dat ze het nooit weer zullen zien, haha. De ochtend zijn we begonnen met ziplinen, na wat oefenen met het remmen en wat te doen wanneer je halverwege stil komt te hangen zijn we vertrokken richting de plek waar we konden ziplinen over de Suriname rivier. Ik had dan ook gedacht dat we alleen zouden ziplinen over de Suriname rivier maar we gingen ook ziplinen door de jungle. Bij de eerste keer was het vooral erg eng en spannend want je gaat met een behoorlijke snelheid (meer dan 60 kilometer per uur) naar het andere plateau. Maar de 2de keer verliep al veel soepeler en de angst verdween waardoor je steeds meer ging genieten. Het was super gaaf om te doen, wat ik kik dat je krijgt als je in de boomtoppen hangt en met een hoge snelheid door de jungle gaat. Het was een zeer bijzondere ervaring vooral het stukje ziplinen over de Suriname rivier ga ik niet vergeten, die vrijheid die je dan voelt is zo apart. Dankzij de leiding zijn er zeer gave foto’s en filmpjes gemaakt waardoor het een mooie herinnering blijft. Na een korte pauze kon het kajakken beginnen. Luna en ik hebben besloten om samen te gaan kajakken, maar of dat z’n slim idee was weet ik niet. We gingen van links naar rechts maar rechtdoor ‘ho’ maar. Wat we ook deden, gelijk pedelen, ongelijk pedelen, nadenken bij het pedelen niks heeft geholpen, haha. Maar toch hebben we een aardig eindje gekajakt waardoor we toch trots waren met z’n 2en. Na alle inspanningen van deze morgen hebben we een heerlijke duik genomen in de Suriname rivier. Na een middagje relaxen zijn we terug gekeerd naar Paramaribo waar ik in de avond naar de opening van het Divali feest ben geweest. Dit is een Hindoestaan feest wat ook wel lichtjesfeest wordt genoemd. Symbolische betekend het eigenlijk “de overwinning van het goede over het kwade, overwinning van het licht over de duisternis, overwinning van de gelukzaligheid over de onwetendheid”. Het slechte wordt dus eigenlijk verdreven en het goede wordt met open armen ontvangen. Ook hier stond het feest in het teken van eten en het opvoeren van zang en dans. Vele mensen kwamen hiernaar toe om te genieten van de zang en dans. De traditionele dansen blijven mij fascineren. Ik vind mooi om te zien hoe ieder geloof op zijn eigen manier een speciaal feest viert. Het is bijzonder om dit mee te mogen maken, maar je voelt je wel echt een toerist tussen al die mensen, haha. Er was een groot vuur aanwezig, ook wel ‘de dia’ genoemd. Over dit vuur werd boter gegoten zodat het vuur aanbleef, aangezien dit vele mensen deden vond ik het als toerist ook wel erg interessant en heb ik ook boter over het vuur gegoten. Het slechte is nu uit mij verdreven en het goede komt mij nu tegemoet.

Ook zondag hadden we nog wat op de planning staan. Na een korte nacht slapen, dit wat uiteraard niet de planning, zijn we naar fort Zeelandia geweest. Hier hebben we een rondleiding gehad over de geschiedenis van Suriname. Heel indrukwekkend om dit zo allemaal te horen hierdoor worden er toch steeds meer dingen duidelijk. Het valt me op dat ik vrij weinig weet over Suriname terwijl het wel een kolonie van Nederland is geweest. Tijdens de geschiedenis lessen in Nederland wordt er vrij weinig aandacht besteed aan de geschiedenis van Suriname. Wat veel indruk op mij achterliet waren de gaten in de muren van het fort door de decembermoorden in 1982. Hierbij sta je dan wel even stil dat er door opstand tegen Bouterse 15 mensen werden gedood. ’s Avonds zijn we gezellig met z’n onze huisgenootjes wezen eten bij Zus en Zo. Het weekend was dan ook weer meer dan geslaagd en met deze energie kon ik beginnen bij het kindertehuis.

In het kindertehuis wonen ongeveer 52 kinderen met de leeftijd van tussen de 1.5 jaar en 21 jaar. Het aantal kinderen kan per week verschillen, dit ligt eraan wanneer de politie kinderen binnenbrengt of wanneer er toch weer kinderen naar huis gaan. De kinderen die er wonen kun je verdelen in 4 groepen: 1 groep bestaat uit kinderen die HIV hebben (ongeveer 6 kinderen), een groep waarvan de ouders HIV hebben maar de kinderen zelf niet, er is een groep waarvan de kinderen zijn afgestoten door de familie en de laatste groep en tevens de grootste groep misbruikte kinderen. Het is een heftige combinatie bij elkaar waardoor het werken met deze kinderen erg lastig wordt. Ze zijn vooral erg gesloten en contact leggen is soms erg lastig vooral met de oudere kinderen. Maar het enthousiasme van sommige kinderen maakt het erg goed waardoor er automatische een glimlach verschijnt. Het is heerlijk om te zien dat de kinderen het oprecht leuk vinden dat je komt. Het doel waarom ik daar vooral ben is om de kinderen te helpen met schoolwerk en ondertussen op een spelende wijs kinderen iets bijleren. Het was in het begin dan ook wel eventjes wennen, want onze opleiding is niet zo zeer gericht op kinderen dus moet wel een omschakeling maken. Hoe leg je op een simpele en leuke manier iets uit zodat kinderen het begrijpen, dit is een interessante maar leuke uitdaging wat veel voldoening kan geven.

Wat me de eerste week vooral opviel is dat de opvoeding heel erg hard is in Suriname. In Nederland worden we vaak beloond voor de dingen die we goed doen, hier in Suriname heb ik het dan ook nog maar weinig gezien. Maar toch merk ik dat wanneer ik de kinderen wel een compliment geef ze beginnen te lachen en ze voelen zich dan misschien toch wel een beetje trots. Het begeleiden van de kinderen is soms wel erg lastig omdat de begeleiding niet altijd open is naar mij toe. Zo zat ik laatst met een kindje een puzzel te maken, dit ging niet zo vlot en mijn gedachte was dat het kindje misschien nog nooit gepuzzeld had. Aan de hand van de kleuren wou ik uitleggen hoe je een puzzel kon maken omdat het een vrij eenvoudige puzzel was met weinig maar specifieke kleuren. Nadat de puzzel bijna klaar was en we nog ongeveer 2 stukjes moesten puzzelen gaf de begeleider aan dat hij kleurenblind was. Dus voelde dit wel een beetje raar, ik heb het kindje helemaal verkeerd geïnstrueerd en nu begreep ik ook waarom het niet vlot ging. Verder vond ik het wel erg confronterend dat een kind van 16 jaar amper kon lezen. Mijn nichtje van 8 jaar kan op dit moment nog beter lezen, dit viel me aan het begin direct op omdat het eerste woordje ‘hallo’ al gespeld moest worden. Mijn verwachtingen waren wel dat de ontwikkeling achter zou lopen ten opzichte van Nederland maar dat sommige kinderen nog amper kunnen lezen op 16 jarige leeftijd vind ik wel heftig. Hopelijk kan ik door enige regelmaat deze kinderen helpen zodat ze toch iets verder komen in de ontwikkeling de komende 4 weken.

Afgelopen donderdag was er weer een nationale vrije dag in Suriname, de vrije dagen zijn in overvloed hier in Suriname. Ook al vind ik dit helemaal niet zo erg. We hebben deze dag gebruikt om te relaxen en gewoon niks te doen. Nadat ik woensdagavond weer op geheel onverwachts wijze in de kroeg was beland was deze dag meer dan welkom. Woensdagavond zijn we naar een latinfeestje geweest, dit was dus ook echt iets voor mij al dat stijldansen ‘not’ dus. Maar de aandacht heb ik denk ik wel getrokken in mijn korte broek en sneakers waar anderen netjes gekleed waren in een mooie jurk of een nette broek met hakken aan. Het was wel super leuk om te zien hoe mensen de salsa, merengue en nog veel meer stijlen dansten. Maar zo soepel zou ik nooit kunnen dansen dus begin ik er maar niet aan. Donderdag zijn we in de ochtend vertrokken naar cola-kreek, dit is een zeer bekende recreatieplaats in Suriname. De naam colakreek is ontstaan omdat het water donkerbruin is en dus lijkt op cola. Je kan hier een heerlijke duik nemen en relaxed liggen op de witte savannezanden. Ik had heerlijk mijn hangmat meegenomen waardoor het een heerlijke dag was. ’s Avonds zijn we weer de kroeg ingedoken, dit keer vond ik het wel minder leuk vooral omdat Surinamers soms zo vervelend kunnen zijn. Ze kennen soms het woordje ‘nee’ echt niet wanneer je iets niet wilt. De ene wou wel trouwen, de ander wou me naar huis brengen en weer een ander gaf aan dat je zonder seks Suriname niet mocht verlaten. Nou dikke doei allemaal ik was er donderdag helemaal klaar mee, haha.

Daarna was het alweer weekend, zaterdag stond in het teken van shoppen, mijn favoriete bezigheid. Het was de bedoeling om naar hermitage mall te gaan, dit is een groot warenhuis. Hier zijn we uiteindelijk niet belandt omdat we werden gebeld dat bij iemand thuis een baby luiaard zou komen. Dit klonk super gaaf in de oren waardoor de plannen weer zijn gewijzigd. De luiaard was 4 maanden oud en wat was hij schattig en lief en oooh zo zacht (normaal zijn ze dat niet). Je kon er zo verliefd op worden en als het enigszins kon wou je hem wel meenemen naar Nederland. Ook deze avond werd weer afgesloten met stappen waardoor het de volgende morgen wel weer erg vroeg dag was om op trip te gaan met een speedboot.

We hebben afgelopen zondag heerlijk vertoefd op het water, heerlijk met de wind in je haren over de Suriname rivier. Het was meer dan genieten. Daarnaast hebben we lekker gezwommen in de Suriname rivier en hebben we de Jodensavanne bezocht. Hier verbleven rond de 17de eeuw joden, ze hadden hier een suikerplantage opgebouwd. Ook was er in loop der jaren een synagoge gebouwd, helaas is er nu alleen nog maar een ruïne overgebleven. Daarnaast hebben we de begraafplaats bezocht, dit is wel indrukwekkend hoe alle graven hier nog liggen. Je kan duidelijk zien dat dit al een hele oude begraafplaats is,het oudste graf dateert uit 1667 waardoor alles schots en scheef ligt maar dit maakt het extra bijzonder. Ondertussen kregen we een Surinaamse regenbui over ons heen. We waren dan ook helemaal doorweekt, echt niks was meer droog zelf de spullen in de tas waren zeikes nat. Nadat de regen was overgetrokken zijn we weer richting onze opstapplaats gevaren waar we heerlijk op een zandbank hebben genoten van een drankje. Nadat we uiteindelijk veel later dan gepland vertrokken richting paramaribo hebben we heerlijk gegeten onderweg. Dit was ondertussen ook wel weer erg charmant want we hadden geen droge spullen meer dus moesten we maar met onze bikini gaan eten in een chinees restaurant (uiteindelijk maar besloten om toch buiten te eten want daar was het warmer dan binnen want we hadden het wel behoorlijk koud). Ach, ook weer een ervaring om niet te vergeten.

Nou het is weer een heel verhaal geworden vol ervaringen en hierdoor is het misschien wel weer iets te lang geworden. Maar wat ik heel jammer vind is dat ik jullie eigenlijk niet blij kan maken met foto’s. Het duurt bijna 2 uur voordat ik ongeveer 8 foto’s heb geüpload, dus heb besloten geen foto’s meer te plaatsen. Wanneer ik terugkom kunnen jullie al mijn foto’s zien en ga ik uiteraard een mooi fotoboek maken met vele gave foto’s en de blogs die ik heb gepost met alle leuke en lieve reacties. Ik vind het dan ook echt zo leuk om te lezen wat iedereen voor reactie geeft waardoor het zo leuk is om steeds opnieuw een blog te schrijven. Dus alle leuke en lieve reacties zijn meer dan welkom.

Sribi Switi (slaaplekker) vanuit Suriname! Liefs Tessa