Tarzanmeisje

Heeeeeee,,

Fawakka (hoe gaat het met jullie?). Hier in Suriname is het nog steeds genieten, de tijd gaat zo snel voorbij. Ik moet er op dit moment niet aan denken dat ik een vest moet aantrekken of dat ik niet zonder jas de deur uit kan gaan. Het bevalt prima om elke dag in een korte broek of jurkje te lopen. Maar goed ik zal jullie nog weer eventjes wat vertellen wat ik vorige week heb gedaan.

Ik had jullie nog niet verteld dat we nog een huisgenoot erbij hadden. Het huis wordt nu vergezeld door een man in ons midden. Hij heeft ook verpleegkunde gedaan en gaat ook naar het kindertehuis waar ik op dit moment mijn vrijwilligerswerk doe. Echt super leuk dat je nu met z’n 2en kan gaan. Hierdoor kun je toch meer activiteiten met z’n 2en doen waardoor je meer rust en orde krijgt in de groep.

De kinderen zijn razend enthousiast als je binnenkomt vooral de wat jongere kinderen vinden het erg leuk. Ook de wat oudere kinderen vinden het steeds leuker dat je komt, het is wel vrij lastig om bij hen ingang te krijgen. Ze zijn vaak erg gesloten waardoor een gesprek wel erg lastig wordt. Maar het is wel een leuke uitdaging om toch ergens ingang te krijgen.

In de ochtend spelen we vooral met de kinderen, de kleinsten zijn dan vaak nog aanwezig. Daarnaast is er nog een handjevol kinderen die wat ouder zijn. Deze kinderen helpen vooral met werkzaamheden. Wanneer ze niet hoeven te werken vinden ze het erg leuk dat je ze helpt met bijvoorbeeld lezen of rekenen. Het blijft me dan soms ook echt verbazen dat de oudere kinderen amper of heel slecht kunnen lezen of rekenen. Zo hebben we kinderen van 12 tot 16 jaar die amper plus en min sommetjes kunnen maken tot 20. Ze moeten de sommetjes nog oplossen aan de hand van een telraam of door bijvoorbeeld cirkeltjes te tekenen op een kladpapiertje. Maar de motivatie van deze kinderen is erg hoog waardoor je er echt heel veel voldoening uithaalt wanneer er een lach tevoorschijn komt wanneer het toch gelukt is.

Vorige week heb ik kerstkaartjes mogen maken met de kinderen, ja het is een beetje vroeg maar het was erg geslaagd. De kinderen moesten een kaartje maken voor kerstmis met op de achterkant een cadeau wat ze graag wouden hebben. Het verbaast je dan echt hoe creatief sommige kinderen wel niet zijn. Het is jammer dat er soms te weinig aandacht aan gegeven wordt omdat de middelen niet aanwezig zijn om bijvoorbeeld te kleuren. Terwijl de vraag van de kinderen erg groot is. Daarnaast kreeg ik ook 2 kaartjes terug waarvan ik toch wel kippenvel kreeg en een brok in me keel. Op het kaartje stond geschreven dat ze graag als kerstcadeau wouden hebben met mensen die om hen geven. Dit was wel confronterend, je gaat bij jezelf meer nadenken en je beseft dus nu des te meer dat ze eigenlijk geen familie hebben. Ze hebben wel familie maar zij geven niks om de kinderen. Je kan je niet voorstellen dat je eigenlijk niemand hebt die je iets van aandacht kan of wil geven. Je wordt er wel eventjes heel stil van.

Afgelopen weekend ben ik weer 4 dagen op trip geweest naar het binnenland. Dit keer zijn we naar blanche Marie geweest, volgens Surinamers zijn het de mooiste en grootste watervallen van Suriname. De trip begint echt op z’n Surinaams, je moet niet verwachten dat wanneer je aankomt op de afgesproken tijd dat je direct vertrekt. Je gaat eerst in alle rust genieten van je kop koffie en eventueel een goed ontbijt. Daarna zijn we vertrokken richten blanche Marie, ook hier moet je niet denken dat alles al geregeld is. Je stopt onderweg nog minstens 3x om de laatste spullen in te slaan voor de trip. De Surinamers maken zich nergens druk over terwijl wij als Nederlanders het graag voor de reis al allemaal geregeld hebben zodat we gewoon goed en direct kunnen vertrekken.
De reis was de eerste dag kort, van de in totaal te rijden 8 tot 9 uur hebben 2 uur gereden. We konden kiezen om deze dag te verblijven aan een kreekje waar we heerlijk konden genieten van het water en de natuur. Dit klonk erg goed in de oren omdat het ons wel leuk leek om een nacht ergens anders te slapen i.p.v. 3 dagen op dezelfde plek. Die dag hebben we genoten van het zwemmen en het heerlijke eten. Er waren ook 3 duikers aanwezig, hier kon je doorheen lopen dit leek ons wel erg interessant want we wouden wel zien wat eraan de andere kant was. Maar als ik had geweten dat de duiker vol vleermuizen zat dan was ik niet gegaan denk ik. Want de vleermuizen vlogen om je oren tijdens het lopen. Daarnaast hadden we een reisgenootje (Sanne, mijn huisgenootje heeft haar leren kennen via stage) die bang was voor bloedzuigers. Mijn huisgenootje en ik hadden haar dan ook wijs gemaakt dat we de bloedzuigers hadden gezien. Ze was dan ook helemaal in paniek en geloofde het volkomen, volgens mij geloofd ze nu nog steeds dat er bloedzuigers in de duiker zitten, haha. Ook was er nog een groep met politieagenten aanwezig ze hadden een teambuilding dag, het beeld dat politieagenten zich wel een beetje moeten gedragen is weer helemaal fout. Ze flirten en drinken er behoorlijk op los dit met als resultaat dat ze de afval gewoon laten liggen. Maar het levert ook wel weer wat op want ze hadden lekker waterkip bij hen. Ze hebben hier in Suriname de kip, kaaiman en leguaan een bijnaam gegeven van landkip, waterkip en boomkip. Ik had al eerder gehoord dat kaaimanvlees erg lekker moest zijn. Dit was inderdaad erg lekker, het vlees was heerlijk mals dus wanneer ik weer de kans krijg om het te eten doe ik dit zeker.

We zijn die avond vroeg gaan slapen want de reisleiding had zich bedacht om vroeg in de ochtend te vertrekken. Het plan was om 1 uur in ochtend te vertrekken, dit is bij mij geen ochtend meer maar middenin de nacht. Maar goed dat zal wel weer typische iets van mij zijn. We konden als we wilden gaan slapen in het busje maar dit is niet zo prettig als je over een onverharde weg rijdt met vele gaten en bulten. Maar dit maakt een trip ook wel weer erg leuk zodat je deze momenten niet vergeet. Onderweg nog eventjes gestopt om te slapen, ik had mijn wekker vergeten uit te zetten waardoor we om 6 uur gewekt werden. Uiteindelijk ook maar goed ook anders hadden we daar nu nog gestaan vrees ik. Surinamers denken vaak van eventjes maar ze kunnen hier echt geen inschatting maken van tijd. Daar ben ik nu echt wel achter gekomen en moet me er niet meer druk om maken. Na een reis van ongeveer 7.5 uur kwamen we aan op Blanche Marie.

Wat een super mooie omgeving daar vooral door de vele rotsen is het erg mooi om te zien hoe het water naar beneden komt. Het water stond dit keer niet zo hoog dit komt doordat we nu in de droge tijd zitten. Dit heeft wel als voordeel dat je nu heerlijk onder de watervallen kunt gaan staan en dus meer kan genieten van het water. Het water was dan ook heerlijk van temperatuur en onder de waterval kon je heerlijk genieten van een massage op je rug. Ondanks dat heb ik de reisleiding ook hartverzakking gezorgd. Mama het is maar beter dat je het niet leest nu, je wordt gillend gek. Ik lag heerlijk te genieten van de stroomversnelling in de rivier maar de stroming was zo krachtig dat het erg moeilijk was om terug te komen ook de reisleiding had er moeite. Op een gegeven moment terwijl ik terug wou lopen was de stroming te sterk waardoor ik met de stroming meeging. Het was gelukkig niet diep dus je kon gelijk weer ergens staan. Maar goed na dat ontdenkt te hebben was het ook wel weer interessant om het nogmaals te doen. Hierdoor kreeg ik als bijnaam tarzanmeisje, haha. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij het kampvuur en daarna hebben we genoten van ons heerlijke Surinaamse drankje borgoe. Ook al liep dit op het eind een beetje uit de hand waardoor ik telkens de pineut was om de borgoe te drinken.

De volgende dag zouden we “vroeg” vertrekken naar avanaverd en Apoera. Avanaverd is een andere indrukwekkende locatie waar je kunt genieten van het water dat naar beneden stroomt. Apoera is een typische indianendorp langs de grens met Guyana. Ook hier was de tijdsinschatting een beetje verkeerd, we zijn uiteindelijk een 1 uur en 15 minuten later vertrokken dan gepland maar goed dit zijn we wel meer dan gewend hier. Na weer een lange reis kwamen we aan bij Avanaverd, met een bootje werden we naar een prachtige locatie gebracht. Hier hebben we ook heerlijk genoten van het water waarin we mochten
“zwemmen’’. Echt zwemmen kan niet vanwege de stroming. Op dit punt kwam echt het besef dat dit een hele andere trip aan het worden is dan de andere. Je ziet heel veel verschillende plekken waardoor je veel van de omgeving maar deze trip is niet zo actief als alle andere trips. Ik miste dan ook eigenlijk wel een beetje het actieve in de trip, ik ben namelijk niet iemand die 3 of 4 dagen kan relaxen bij een rivier. Maar dat relaxen is iets wat Surinamers maar al te graag doen tijdens een trip. Ik moet dus eigenlijk echt leren om niet altijd actief bezig te zijn maar dat ik soms meer moet relaxen en dat je niet altijd bezig kan en hoef te zijn. Na een heerlijke maaltijd zijn we vertrokken richting Apoera. Ik had als voorstelling dat de huizen bijvoorbeeld echt met producten uit de natuur gemaakt zouden zijn. Dit was toch iets anders dan ik had gedacht, het was eigenlijk een heel normaal dorp middenin de jungle. De huizen waren beter van kwaliteit dan ik had gedacht en de voorzieningen waren best oké. Zo was er een voetbalveld, verschillende supermarkten en een degelijke school. We hebben hier genoten van een zonsondergang in de Corantijnrivier. Deze rivier is de grens tussen Suriname en Guayana. Na een mooie zonsondergang zijn we weer vertrokken naar Blanche Marie. Nadat we weer een keer of 5 waren gestopt om vis te kopen zijn we helaas zonder vis vertrokken naar Blanche Marie. Maar we hebben deze avond wel heerlijke bbq gehad.

De laatste dag ben ik vroeg opgestaan om de zon zien op te komen, daarnaast heb ik een heerlijke wandeling gemaakt langs de watervallen. Het is heerlijk om te horen hoe het water naar beneden stroomt en alle geluiden van de dieren. Daarnaast heb ik ook weer veel verschillende dieren gezien van apen tot zeer mooi gekleurde vlinders tot verschillende vogels. Na nog een korte duik zijn we weer vertrokken richting de stad. Na een reis van ongeveer 7 uurtjes kwamen we toch moe en voldaan aan in huis. Hier konden we alles weer opruimen want alles zat onder boxiet (rode stof), dit kwam doordat de achterklep van de auto niet goed werkte waardoor alle stof naar binnenkwam en alles rood was.

Na weer een heel verhaal wens ik jullie allemaal een heel fijn weekend en ik laat weer snel iets van me horen.

Dikke kus uit Suriname!