Mijn eerste reisverslag vanuit Suriname

Hallo,

Nu ik een deel van deze blog schrijf zit ik in het vliegtuig naar Suriname. Nu komt pas het besef dat ik echt 4.5 maand wegga uit Nederland. Ik heb er dan ook zolang naar uitgekeken maar het besef dat ik het ga doen en helemaal alleen was er nog niet echt. Nu in het vliegtuig valt alle spanning weg en realiseer ik me dat dit een hele uitdaging is en dat ik dit avontuur helemaal alleen ga doen. Die gedachten zijn wel raar, nu moet ik alles zelf gaan doen. Maar tegelijkertijd denk ik terug aan de voorbereiding, dit heb ik ook allemaal alleen gedaan. Wat ga ik precies doen? Waar ligt het avontuur/uitdaging voor mij? Wat wil ik graag bereiken? Allemaal vragen waar ik de laatste maanden antwoord op heb gegeven en hierdoor zit ik nu in het vliegtuig naar Suriname.

Ik maak even een kleine sprong terug naar de laatste week in Nederland. Wat was deze week druk en stressvol. Ik moest en wilde nog zoveel dingen doen voordat ik weg zou gaan. Zo moest ik de spullen die ik had gekocht van de gift van de missionarissen wegbrengen naar Rotterdam. Ik had wondmateriaal besteld via het internet. Nu bleek echter dat dit pakketje zo groot was dat het moeilijk via de post te versturen was. Ik kon het pakketje wel ophalen bij het bedrijf. Nadat de afmetingen bekend waren kwam het volgende probleem. Het zou niet in de auto passen, de oplossing was dan ook om de spullen weg te brengen met een aanhanger. Maar ja daar had ik nog nooit meegereden, eerst een stukje geoefend met papa en daarna heb ik donderdag alle spullen weggebracht naar Rotterdam. Het was dan ook een hele onderneming om naar het hartje van Rotterdam te rijden met een aanhanger voor iemand die niet ervaren is.

Ook moest ik nog gewoon werken de laatste week. Vooral de laatste dienst was erg raar. Ik nam van alle cliënten afscheid en zei nu kan het avontuur beginnen. Maar zo zei ik ook af en toe, ik heb echt het gevoel dat ik hier volgende week gewoon weer binnen wandel en dat ik helemaal niet weg ben. Het besef was er dan dus ook nog echt niet dat ik weg zou gaan.

Nu zit ik dus in het vliegtuig, je komt met allemaal verschillende mensen aan de praat. Allemaal met een ander verhaal, het is super leuk om te weten waarom mensen ook vertrekken naar Suriname en welk doel ze hebben. Zo sprak ik iemand die voor 8 maanden naar Suriname gaat, hij komt oorspronkelijk uit Suriname maar heeft ook een bestaan in Nederland opgebouwd. Na een heel levensverhaal en tips met wat ik moest zien in Suriname vallen mijn ogen dicht. Het duurt even voordat ik wakker wordt en ga dan aapjes kijken want ja dat is toch wel typische Nederlands. Zo zit er een man schuin tegenover mij met lange nagels, het ziet er heel vies uit. Een paar rijen verder op zit iemand zich nog steeds op te winden over het feit dat we 2.5 uur vertraging hadden. Ja we hadden dus 2.5 uur vertraging, om 10.30 uur moesten we eigenlijk boarden maar dit werd met 20 min. vertraagd omdat het te warm was in het vliegtuig doordat de airco het niet goed deed. Nadat het leek opgelost te zijn mochten we plaats nemen in het vliegtuig. Het was nog steeds erg warm in het vliegtuig maar het zou beteren volgens het cabinepersoneel. Nadat we wegreden bij onze opstapplaats bleek er een defect te zijn in de startmotor. Nadat dit gemaakt was bleek er een deur niet meer goed te werken. Nadat alle personen vlak bij de deur een andere plek hadden gekregen in het vliegtuig en de deur goed gesloten was konden we vertrekken. Nu had ik wel de spanning van het vliegen, zal het wel goed gaan, kom ik veilig over, was het niet verstandig dat we een ander vliegtoestel kregen? Allemaal gedachten maar ondertussen stegen we op en moest ik er maar op vertrouwen.

Na een vlucht van ruim 11.5 uur in het vliegtuig kwam ik aan in Suriname. Direct werd ik geconfronteerd met het weer in Suriname. Het kan hier op het een op ander moment met bakken uit de hemel vallen. Dus welkom in Suriname. Na de regenbui kon ik kennismaken met de warmte van Suriname, het is hier op dit moment hoogzomer in Suriname dus de temperaturen lopen snel op tot boven de 35 graden.

Eenmaal aangekomen in het vrijwilligershuis waar ik de komende maanden verblijf werd ik opgewacht door mijn begeleider hier in Suriname. Na een leuk ontvangst met een welkomspakketje, ben ik snel gaan slapen want ik was helemaal kapot na de reis want al met al duurde de dag al bijna meer dan 24 uur.

De eerste dag werd ik om 10.00 uur opgehaald om met de fiets een citytour door Paramaribo te maken. Hierbij heb ik direct kennis gemaakt met gewoontes van Suriname. Het valt me dan ook echt op dat het tempo veel lager ligt dan in Nederland, maar al gauw kwam ik erachter waarom dit was. Het is dan ook bepaald geen pretje om met 35 graden door de stad te fietsen, het is dan ook snel heel erg warm. Ook rijden ze hier links, voordat we weggingen werd me duidelijk verteld dat ze hier links reden, ik volmondig ja geen probleem. Vervolgens stap ik op de fiets met als gevolg dat ik naar de rechterkant van de straat fiets, haha oeps foutje. Verder is het hier één chaos in het verkeer, verkeersregels kennen ze hier niet of tenminste ik heb ze nog niet ontdekt misschien komt dat in de loop van de tijd nog. Verder heb ik highlights van Paramaribo gezien, de Surinaamse rivier, de palmentuin, belangrijke gebouwen zoals het regeringsgebouw, de belangrijkste kerken en standbeelden, ik zal enkele foto’s toevoegen.

Op de 2de dag heb ik een ziekenhuis bezocht hier in de buurt waar mijn begeleider werkt. Ze had vol enthousiasme verteld over mij en dat ik verpleegkunde had gestudeerd. De arts waarmee zij werkte was razend enthousiast en wou graag dat ik langs kwam. Eenmaal daar aangekomen heb ik mijn ogen uitgekeken. Ik heb dan ook maar een klein deel van het ziekenhuis gezien maar het zag er prima uit. Dit komt misschien ook wel omdat het net nieuw was. Wat me vooral opviel is dat alles kan en dat ze bijna geen regels kennen of ze houden zich er niet aan. Zo kon ik zonder pardon een coloscopie meevolgen, er hoefde niks overlegd te worden, en van regels over hygiëne was al helemaal geen sprake. Maar goed dan heb ik dat ook weer meegemaakt. ’S avonds ben ik met me begeleider richting de stad gegaan om daar een hapje te eten, ze gaat voor een aantal weken terug naar Nederland en heeft me voorgesteld aan een andere begeleider. We hadden een schitterende locatie uitkijkend over de Surinaamse rivier. ’s Avonds heb ik met 2 medebewoners bij mij in het appartement het Surinaamse nachtleven ontdekt, dit is toch wel heel anders dan in Nederland. Hier zijn ze niet zo gesloten als wij in Twente, het maakt ze hier allemaal niks uit en plezier staat voorop. Het was een leuke en gezellig avond.

Mijn eerste indruk is dan ook geweldig, ik weet denk ik wel zeker dat deze 4.5 maand onvergetelijk zullen worden en dat ik veel leuke herinneringen zal meenemen naar Nederland. Ik zal jullie dan ook zoveel mogelijk op de hoogte houden.

Liefs,
Uit het zonnige Suriname.